Retrato de Peñamaría de Llano no pazo municipal de María Pita, na Coruña CC-BY-SA Praza Pública
No pasado mes de xullo, Galicia despedía a súa última guerrilleira antifranquista, Consuelo Rodríguez López, Chelo. Exiliada desde había 70 anos en Francia, a súa odisea vital de loita e reivindicación estivo marcada pola brutal represión sufrida pola súa familia. Cinco irmáns, o seu mozo e seus pais foron asasinados polo fascismo, estes últimos ante a súa casa, despois de seren apreixados ante os seus ollos e tras ser reunida a veciñanza da aldea de Soulecín para que ollasen aquel brutal proceder.
Peñamaría de Llano liderou a represión na comarca de Valdeorras; deu o tiro de graza os pais da guerrilleira Chelo e comandou a tropa que colgou dúas mulleres
“Xa non tes pais”, díxolle unha veciña logo de escoitar os disparos. “Xa non vin nada, só o sangue que corría polo camiño”, contaba emocionada Chelo no documental Silenciadas, que deita luz sobre a terrible vaga represora sufrida en Valdeorras, xa rematada a guerra, e liderada polo tenente do I Tercio da III Bandeira da Lexión. O mesmo que deu os dous tiros de graza a Domingo Rodríguez e Amalia López e que no veciño concello de Rubiá comandou a tropa que asasinou dúas mulleres –nai e filla– colgándoas dunha árbore en 1939. Agora, o Concello do Barco demanda acabar coas distincións e honras dedicadas ao “encargado da represión na comarca” e diríxese ao consistorio da Coruña. Aquel militar tristemente lembrado foi Sergio Peñamaría de Llano, alcalde coruñés entre 1959 e 1963 e procurador nas cortes franquistas, con retrato pendurado na casa consistorial e mesmo unha rúa dedicada no barrio do Ventorrillo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario