por: abc
.jpg)
Na chamémoslle carreira política de Alberto Núñez Feijoo hai unha focha
pavorosa, unha foto... Aquela na que dotado dunha mangueiriña de xardín e 'zapatos castellanos' púxose a regar unha
zona afectada por un incendio forestal en Armenteira, era no verán do 2006.
Aquel ano os incendios cebáronse con Galiza. Os galegos rexeitaron e
suspenderon a labor dos políticos relacionados coa xestión da loita contra as
lapas. Zapatero e o Conselleiro de Medio Rural Suárez Canal non se libraron. Núñez
Feijoo, resultou peor valorado cós rivais, aínda que non tiña competencias. Marcouno
unha foto, a foto que sintetiza a costume da política galega: para facer
oposición e sacar rédito político, ben valen os
incendios e os 'fillosdeputa' dos incendiarios.
Xa no 2009 instalado Feijoo en San Caetano, a tortilla mudou de cara. E as acusacións
de falla de medios, de non facer prevención, de non responder ante a ameaza das
lapas, de esixir a depuración de responsabilidades mudaron do emisor o destinatario.
Pero ano tras ano, a calamidade dos incendios é unha constante. O lume ano tras
ano arrasa os montes galegos, e un ano máis, acode a cita… Brigadas e
dispositivos de extinción pelexan para reducir unha ameaza incansable, que na
maioría das veces responde a accións voluntarias do home...
É tamén un feito cós executivos autonómicos de quenda agochen información a
medios e cidadáns. Antes do 2005, baixo o ‘fraguismo’, o monte galego non ardía
para os medios públicos de información. Na segunda metade do mandato do
bipartito tampouco fluíu con naturalidade a información. Co Goberno de Feijoo non
só non temos información senón que do erario publico pagamos para que fagan
publicidade, do ben có facemos e os bos medios que temos, con menos cartos
Ja,ja,ja…
En Galicia, os incendios sempre foron un arma da
dialéctica entre grupos políticos. No hai mellor ocasión para poñer fin a este
absurdo: as tres forzas parlamentarias PP, PSOE e BNG deben facer consenso independentemente
de quen goberne, un pacto de loita contra o lume que faga da prevención e da
extinción eficaz dos incendios unha política "de estado galego" por riba das diferenzas
políticas. Este pacto debe incluír un mínimo de efectivos e os recursos necesarios
para garantir unha auténtica prevención e rápida extinción dos incendios, así
como políticas de recuperación do entorno queimado, protección, desenrolo e
sostenibilidade do rural, salvagardando a natureza galega. Logo da traxedia, as
Fragas do Eume (Parque Natural dende 30 de xullo de
1997), o bosque atlántico mellor conservado de Europa, que tardarán anos en recuperarse deste fatal impacto, se é
que se pode recuperar un hábitat… e a Xunta xamais repoboou áreas
significativas con especies autóctonas. Pouco máis pode queimarse que teña máis
valor simbólico/ecolóxico/económico có último bosque atlántico.
Este pacto que se
solicita pode que xa existira: Lei 3/2007, do 9 de abril, de
prevención e defensa contra os incendios forestais de Galicia aprobada pola maioría do parlamento galego no seu
momento, e outras asociadas a esta que expuñan, creo eu, as causas dos
incendios forestais de Galiza, e lexislaban medidas correctoras e de carácter
construtivo, para o desenvolvemento dunha política forestal galega sustentábel
e protectora do medio ambiente.
Esta Lei foi derrogada
parcialmente e as súas normas de boas prácticas e usos forestais rebaixadas
polo goberno Feijoo…
Para o Ex-conselleiro Juárez, que
diminuíu a franxa de protección de 100 a 50 m. das vivendas, e dixo "…que o rural galego non tiña futuro", aceptou o recorte en gastos en prevención de incendios e afirmou dando a entender, "…có propio persoal de extinción puña lume aos
montes galegos...", nas información ós medios de comunicación, a Consellería de Medio Rural divide as catástrofes por municipios —repartindo as hectáreas abrasadas— se o lume afecta a menos de 20 ha non conta,
silencio! se non dicimos nada non existe!. Pero concedeu 540.000 € a catro
periódicos en plena campaña antiincendios 2011, ano no que en catro meses as
lapas en Galiza arrasaron máis de 2.600 ha fronte as 700 da campaña 2010, case
catro veces máis, sendo Ourense a máis afectada, cun 91% do arrasado... Este
ano segundo a Consellería do Medio Rural e do Mar da Xunta, da que é titular Rosa Quintana (a quen, nin se ve, nin se escoita,
que asumiu Medio Rural a finais de decembro trala crises de Goberno), revelan
que dende xaneiro ata medíaos de marzo os
fogos dispáranse: arderon
5.303 ha en 1.587 fogos, unha cifra que supera en máis de 200 a media dos que
viñan rexistrándose na última década nesta época do ano. Destes, a
Consellería considera intencionados 1.129 segundo consta en documentación
interna. O análises parten da primeira estimación cós axentes forestais e as
cuadrillas fan sobre o térreno cando acoden a sufocar os incendios.
Ata o de agora só
temos falla de medios, de coordinación, de transparencia e propaganda… e van e
din: "ningunha medida de prevención podía
facer que se evitara este drama". A Consellería está a romper consensos sociais fraguados durante anos e
enfrontarse coa práctica totalidade dos axentes que actúan, o cal está a
producir unha crecente crispación, enfrontamento social e preocupación sobre formas,
métodos e falla de transparencia na xestión dos fondos públicos, amen da
información que debería chegar ós cidadáns.
Na Galiza do
último século, o modelado do monte foi feito por grupos de interese, ante o
beneplácito das administracións. O único que se ten limitado a Xunta nos
derradeiros anos é a apagar o lume, sen atallar as causas. Non se pode facer
peor: o aumento exponencial dos investimentos contra o lume crearon un
verdadeiro negocio en torno ós incendios, un novo grupo de interese que vai ser
difícil desactivar.
Temos que tomar en serio esta
lacra que afecta regularmente e de forma implacable a unha comunidade que vive
da imaxe e a promoción da súa terra. O mentir, ocultar, ou obviar a verdadeira
situación facilita o camiño ós incendiarios e impide cá poboación tome
conciencia do grave problema que, ano tras ano vive o monte galego, tratemos a
ameaza como unha sociedade adulta e informada. Os incendios non se extinguen
por falla de información. E si co tabaco, violencia de xénero, terrorismo e
demais, a receita é información sobre o problema, publicidade sobre os pasos a
dar, exhibición dos seus efectos… Argumentemos causas e efectos e deixémonos de
pelexas partidistas absurdas aquí e agora? É un problema de vontade política.
Sobre os
incendiarios o que debemos facer é cooperar coa investigación que aínda non
está pechada nin se descarta ningunha hipótese.
Sí, pero os
presupostos. No estado de mínimos que propoñen os mercados e o bloque Merkozy, dos
que saen os nosos flamantes Presupuestos Generales del Estado, non dan lugar a
dispositivos permanentes, ben preparados, capaces e coordinados, que poñan o
acento na prevención. Agora todo se mide pola rendibilidade a corto prazo...
Por certo: onde están os 100 millóns, procedentes do FEADER 2007-2013, para as
zonas con protección ambiental e das que aínda non se gastou un só euro.
O paisaxe das fragas, ferido de morte, e ós cargos da Xunta, Goberno… todo se lle vai en sinalar a intencionalidade…
Os altos cargos están satisfeitos porque o desastre é menor do previsto só
arderon 370 ha (3700000 m²) nos que caben moitos trotes de cabalo,
moitas pegadas de londras, xinetas,
xabarís, corzos, raposos, coellos, lobos, esquíos, teixos… moitos voos de merlos, carrizos, mouchos,
curuxas, picapeixes, paporrubios… moitos séculos de facerse unha árbore... (felgos,
carballos, castiñeiros, pradairos, freixos, avelairas…) Os
incendios forestais non se poden medir por hectáreas. Senón por vidas segadas
en cada lapa, polos animais sen fogar, pola memoria de homes e mulleres que
fixeron bosques, pobos e mosteiros, que se amaron neles ata que chegaron malos
tempos e tiveron que deixalos…, …abandonaron, abandonámolos!
Pese a que aínda
non se arrefriou o chan en algunhas zonas, no camiño que conduce o mosteiro de
Caaveiro bulía cós visitantes; cinzas, helicópteros e turistas, os tres elementos máis destacados nas fragas do Eume
que apenas acaban de espertar do incendio que levou por diante máis de 370 ha
de "alto valor ecolóxico" …non quedan nin paxaros en vésperas de saír do
niño, os que sobreviviron buscan desorientados as arbores onde agochaban fogar e familia, esta mañá todo sería un silencio de sepulcro de non ser polos
berros dos nenos dos turistas avidos de morbo carrañoso, eu son
pesimista, e ata o momento en que lle demos valor o noso monte, esta situación
seguirá ano tras ano... agardo non sexa tarde para rectificar.
Máis:
Ningún comentario:
Publicar un comentario