domingo, 28 de outubro de 2018

Os datos dos CIS para Galicia revelan unha gran preocupación pola situación da sanidade e o ensino

Manifestación en Vigo a prol da sanidade pública, este 12 de abril
Manifestación en Vigo a prol da sanidade pública, este 12 de abril

Marcos Pérez Pena
http://praza.gal/

Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS) publicou este xoves o seu barómetro do mes de outubro. Por vez primeira o instituto público ofrece os datos segmentados por comunidades autónomas, o que permite contar con informacións individualizadas para Galicia. Con todo, o propio barómetro lembra no seu encabezamento que os datos da mostra, ao fragmentarse por territorios, ofrecen unha fiabilidade moi inferior, incrementándose notablemente as marxes de erro, sobre todo nas comunidade menos poboadas. No caso de Galicia, por exemplo, a mostra componse de 196 entrevistas (moi por debaixo do mínimo necesario para a realización dunha enquisa confiable), o que eleva a marxe de erro superior ao 7%. Isto fai que os datos ofrecidos polo CIS só se poidan analizar como tendencias.
A preocupación pola saúde e o ensino en Galicia duplica a que semella existir no conxunto do Estado
En calquera caso, entre as informacións que inclúe o barómetro chama a atención a gran diferenza existente entre os asuntos que os entrevistados e entrevistadas galegas sitúan como os "principais problemas" e os datos para o conxunto de España. Así, en Galicia o paro sería o máis importante (o 66,8% dos e das entrevistadas o citan entre os tres maiores problemas, fronte a unha media do 77,6% no conxunto do Estado), pero inmediatamente despois aparece a sanidade (27% en Galicia e só 13,2% en España), por diante dos problemas de índole económica e a corrupción (segundo e terceiro problema no Estado). Así mesmo, a educación é o quinto problema máis sinalado por galegos e galegas, aparecendo no 18,9% das respostas, moi por riba da media española (8,5%).
A preocupación pola saúde e o ensino en Galicia duplica a que semella existir no conxunto do Estado, á vista destes datos. Algo que é coherente coas numerosas mobilizacións que nos últimos tempos se veñen repetindo na nosa comunidade en relación coa situación da sanidade e a educación públicas. De feito, o pasado ano as manifestacións pola sanidade multiplicáronse por seis no noso país. Galicia foi, de feito, a comunidade autónoma con máis marchas convocadas por este tema, máis dun terzo do total das realizadas en España.
Os datos do CIS deben ser analizados con cautela, dada a escasa representatividade da mostra
En calquera caso, os datos do CIS deben ser analizados con cautela, dada a escasa representatividade da mostra. Como exemplo, á hora de preguntar pola intención de voto nunhas hipotéticas xerais, o barómetro situaría a PSOE (27,6%) moi por riba de PP (21,9%) e Ciudadanos (12,8%), ficando En Marea cun 6%. Con todo, tamén o recordo de voto nas eleccións de 2016 amosa a escasa fiabilidade dos datos ofrecidos a este nivel e da mostra escollida: o 21,4% das persoas entrevistadas afirman ter votado ao PSOE e só o 6% a En Marea, cando en realidade as dúas formacións tiveron un resultado semellante (22,25% e 22,18%). Cómpre lembrar igualmente que a nova metodoloxía empregada polo CIS á hora de ofrecer estimacións de voto (na que non emprega cociña e só aplica un multiplicador fixo aos datos de intención declarada, ignorando o voto oculto) está a recibir unha crítica xeralizada por parte de expertos.
Advertencia metodolóxica ofrecida polo CIS
Advertencia metodolóxica ofrecida polo CIS

El cine español paga su deuda con los españoles de Mauthausen


En los últimos setenta años todas las generaciones de españoles hemos crecido contemplando multitud de películas, made in Hollywood, dedicadas a héroes estadounidenses, británicos o franceses de la II Guerra Mundial. Quienes combatían a los nazis o sufrían sus torturas en los campos de exterminio de Hitler siempre habían nacido en Massachusetts, Londres o Varsovia. La muerte de nuestro tirano particular abrió el camino a una amplia, aunque nunca suficiente, serie de buenos largometrajes sobre la sublevación militar liderada por Franco, la guerra y la represión perpetrada durante la dictadura.
Sin embargo, nuestro cine siguió dándole la espalda a los españoles y españolas que lucharon en la Resistencia antinazi en Europa, a quienes participaron en la liberación de París formando parte esencial de la División Lecrerc y a los que sufrieron los mismos tormentos que judíos, gitanos o soviéticos en los campos de concentración.
Teníamos nuestros héroes y les ignorábamos porque sus historias habían sido convenientemente silenciadas por el franquismo y por sus herederos. Silenciadas… hasta ahora. Este viernes, por fin, en las pantallas españolas vamos a poder admirar a algunos de esos héroes que plantaron cara al III Reich, que murieron bajo sus garras y que eran nuestros compatriotas.
El fotógrafo de Mauthausen relata la historia de Francesc Boix, uno de los 9.300 españoles que fue deportado por orden de Franco a los campos de concentración nazis. El personaje, al que da vida de forma muy notable el actor Mario Casas, pasó más de cuatro años encerrado en aquel infierno.
Boix era, no obstante, un prisionero afortunado porque había trabajado en España como reportero gráfico y eso le permitió convertirse en ayudante de los SS que dirigían el laboratorio fotográfico de Mauthausen. Allí fue, involuntariamente, testigo privilegiado del sufrimiento de sus compañeros, ya que una de sus tareas consistía en revelar las fotografías realizadas por su jefe, el SS Paul Ricken, en las que documentaba gráficamente la vida y la muerte en el campo. Por sus manos pasaron cientos de instantáneas de prisioneros esqueléticos, asesinados, electrocutados… y también imágenes en las que se veía a dirigentes alemanes como Himmler visitando Mauthausen.
Boix fue consciente de la importancia de esas fotografías y lideró una operación, realizada por la organización clandestina que formaban los prisioneros españoles, para robarlas y evitar que fueran destruidas por los nazis. Aquellas instantáneas acabarían siendo exhibidas en los históricos juicios de Núremberg contra la cúpula del III Reich, en los que Boix fue el único español que compareció como testigo.
Esta historia de película merecía una película como la que ha dirigido Mar Targarona: "Siempre me había interesado mucho la II Guerra Mundial. Me escandalizaba que hubiera una ideología tan nefasta y repugnante como la nazi, pero no encontraba la forma de hincarle el diente hasta que los guionistas me presentaron la historia de Boix", asegura la directora a eldiario.es. 

C:\fakepath\1b.jpg
Una escena de 'El fotógrafo de Mauthausen'
El robo de las fotografías es el eje del largometraje. Sin embargo, Targarona utiliza al personaje de Boix para adentrar al espectador en aquel Mauthausen en el que perecieron, de las formas más horribles que podamos imaginar, cerca de 5.000 españoles: "El problema es que la mayor parte de nuestra sociedad sigue sin saber que hubo más de 9.000 españoles en los campos nazis. Se ha hablado mucho del Holocausto, pero nunca se ha hablado de los españoles. Es necesario que sepamos lo que pasó y esta película pretende ayudar a ello", afirma Targarona.
Para lograrlo, el equipo de El fotógrafo de Mauthausen ha recreado con enorme rigor el aspecto y la sanguinaria rutina de ese campo de concentración. Cualquier espectador que se enfrente por primera vez a esta historia se verá conmovido ante las escenas de los prisioneros españoles subiendo la llamada "escalera de la muerte", las secuencias en las que los cautivos son humillados o asesinados y las imágenes rodadas en el interior de los barracones o del crematorio.
Lo que no suele ser tan habitual en este tipo de producciones es que la misma o más emoción se despierte en aquellos que conocen muy a fondo el tema. A lo largo de la película no dejan de verse pinceladas de hechos que relataron en su día los supervivientes o que pudieron ser constatados por los historiadores: la macabra educación que recibía el hijo del comandante del campo, la curiosidad que despertaba entre los SS un español de raza negra, los trucos que usaban los deportados para comer un poco más, la maravillosa imagen de los prisioneros españoles derribando el águila que presidía una de las entradas del campo y colocando la histórica pancarta en castellano con que dieron la bienvenida a las tropas estadounidenses que les liberaron…
C:\fakepath\3.jpg
La directora Mar Targarona en un momento del rodaje
Targarona no ha eludido ni siquiera el espinoso asunto del prostíbulo abierto por los SS para uso, y no sé si disfrute, de sus prisioneros de mayor confianza. Un tema que requeriría decenas de páginas para contextualizarlo se resuelve magníficamente, gracias también a la breve pero conmovedora interpretación de Macarena Gómez.
No se pierdan todos esos pequeños detalles porque enriquecen enormemente el valor de esta obra. Se nota y mucho que detrás hay un gran trabajo de documentación reforzado por el asesoramiento del historiador Benito Bermejo, biógrafo de Boix y máximo experto en la deportación española. Quizás por ello, y es la mayor crítica negativa que se le puede hacer a la película, no se entiende muy bien que, especialmente en el último tercio de la misma, se incluyan tantos elementos de ficción, un tanto peliculeros, que terminan por distorsionar en parte la historia real del robo de las fotografías.
El otro "pero" tiene unos responsables más elevados y responde a lo ajustado del presupuesto destinado a recrear un lugar tan brutal y complejo como era Mauthausen. Quien más lo sufrió, la propia directora, reconoce este hecho, pero extrae aspectos positivos de todo ello: "Siempre vamos escasos de presupuesto, pero eso te obliga a comerte la cabeza y a exprimir lo que tienes al máximo. Me hubiera gustado tener más extras, la verdad, pero el que sea una película sobria… me gusta mucho". Se trata por tanto de un primer e importante paso, pero la historia de los españoles de Mauthausen aún tiene pendiente su gran superproducción, su propia Lista de Schindler.
En cualquier caso Mar Targarona ha logrado con creces su objetivo y ahora desearía que su obra sirviera también para que profesores y estudiantes la utilicen como herramienta didáctica destinada no solo a conocer esta capítulo olvidado de nuestra Historia: "Tenemos que recordar y tener memoria. Otra cosa es que nos pasemos la vida mirando hacia atrás, pero tenemos que tener memoria porque estas cosas han ocurrido y ahora están ocurriendo cosas inquietantes. Tener un ministro en Italia que habla de barcos llenos de carne humana me preocupa mucho. Me preocupa que estas ideologías o estas formas de pensar, que transmiten odio al próximo o al desconocido puedan crecer en Europa".
Si sirve para todo ello, la película también representará la culminación del trabajo que Boix comenzó en 1944 y que se refleja en una de sus mejores escenas. Acontece en el interior de las sucias letrinas de Mauthausen. Mario Casas/Boix, demacrado, con su traje rayado convence a sus compañeros de la necesidad de arriesgar sus vidas para robar las fotografías hechas por los SS. Lo hace con esta frase: "¿De verdad queréis que se olvide lo que está pasando? Nadie lo creerá si no lo ve". Si hoy siguiera con vida, Boix se sentiría feliz porque todos, también en su tierra, verán y creerán lo que pasó en Mauthausen.
C:\fakepath\1c.jpg
Una escena de 'El fotógrafo de Mauthausen'
VER TAMEN:

https://www.lasexta.com/programas/sexta-columna/noticias/asi-se-vengaron-los-fotografos-espanoles-de-mauthausen-de-las-temibles-ss_201810265bd375920cf20ffe2741cc44.html






A Xunta elimina o control de Patrimonio para obras en milleiros de inmobles e limítao aos que teñen maior protección

Concentración convocada pola Comisión Cidadá pola Recuperación de Ferrol VelloConcentración convocada pola Comisión Cidadá pola Recuperación de Ferrol Vello
Só os inmobles declarados Ben de Interese Cultural (BIC) ou con protección integral terán que seguir contando cun permiso previo do departamento de Patrimonio da Xunta para someterse a obras de reforma. Esa é a principal medida que o Goberno galego introduce no seu anteproxecto de lei de rehabilitación, que este xoves remitiu ao Consello Econonómico e Social para a súa avaliación antes do seu debate e aprobación no Parlamento de Galicia. A medida eliminará controis en todo tipo de obras tanto no exterior como no interior de milleiros de inmobles en toda Galicia, tamén os que se atopan en cascos históricos declarados BIC pero non contan con protección individual, ou os situados nas parroquias polas que pasan os camiños de Santiago.
Os propietarios poderán reformar vivendas tanto nos cascos históricos como nos camiños de Santiago sen permiso autonómico previo
Á espera de que se faga público o texto concreto da nova norma, a supresión de controis por parte de Patrimonio foi presentada este xoves por Feijóo como positiva para incentivar a rehabilitación de milleiros de inmobles que se atopan en mal estado e que cuxa situación o presidente atribúe a que os seus propietarios non consideran rendible reparalos polas esixencias que viña impoñendo a Xunta. O propio Goberno galego cifra en máis de 3.000 ao ano as actuacións que con esta modificación legal quedarían libres do control por parte de Patrimonio.
Segundo a información facilitada este xoves pola Xunta, malia que seguirá sendo necesario o informe de Patrimonio para actuar sobre un inmoble declarado BIC, non o será para os inmobles radicados en cascos históricos declarados BIC no seu conxunto se ese edificio en concreto non o é tamén a título individual. A exención do control de Patrimonio tamén afectará a todas as vivendas que ata o de agora o precisaban por situarse en parroquias polas que pasan os distintos camiños de Santiago. En todos os casos, sen embargo, seguirá sendo necesaria a licenza municipal de obras.
Segundo o Goberno galego, a eliminación do control de Patrimonio chegará a todo tipo de traballos: “cambios de cuberta e actuacións en carpinterías exteriores, fachadas ou no interior de edificacións”
Segundo o Goberno galego, a eliminación do control de Patrimonio chegará a todo tipo de traballos: “cambios de cuberta e actuacións en carpinterías exteriores, fachadas ou no interior de edificacións”. Do mesmo xeito, “a nova normativa permitirá agregar edificios entre si a través dunha unión interior” e “posibilitará a unión de locais de negocio aínda que pertenzan a distintas vivendas ou a demolición e reforma da fachada en edificios con protección ambiental se se atopan en situación de ruína”.
Outras das medidas incluídas na nova lei de rehabilitación desveladas este xoves pola Xunta é a inclusión de xeito explícito no listado de sancións por danos contra edificacións protexidas das pintadas, con mulas que oscilan entre os 300 e os 150.000 euros.
Vivenda abandonada en Rianxo
Vivenda abandonada en Rianxo

Lo que los médicos de familia dicen a sus amigos... y usted debería oír

«Un médico cura, dos dudan y tres, muerte segura». Eso dice el refrán… Pues bien, hemos cometido la osadía de reunir a cinco médicos de familia -entre ellos a la mejor médica de familia del mundo– para hablar de lo que ellos llaman ‘tontunas clínicas’. Por Carlos Manuel Sánchez

https://www.xlsemanal.com/
Es decir, todas esas prácticas que sirven de poco, pero que los pacientes nos empeñamos en reclamar sin medir las consecuencias.

Nuestra atención primaria está entre las tres mejores de Europa y sus doctores solucionan el 90 por ciento de los casos sin derivarlos a un especialista

Póngase en situación. Sala de espera de su centro de salud. Usted está citado con su médico de cabecera. Tos y mocos. Es la época… Abre la puerta el doctor Fernando Fabiani y lo invita a pasar. Lo ausculta. Usted ya lleva días tomando antigripales y jarabes anunciados por televisión. Pero sigue igual.
El doctor le explica entonces: «Gripes y catarros se curan solos. Hagamos lo que hagamos, van a durar lo mismo. Lo sabían nuestras abuelas. Bebidas templaditas, algún calmante suave y pañuelo. Pero, ojo, pañuelos desechables, así que, como son desechables, no los guarde como una reliquia en el bolsillo». Usted ejerce entonces su derecho a la pataleta y pide, ¡exige!, antibióticos, mucolíticos y lo que haga falta porque piensa que el resfriado se le puede bajar al pecho… «Pues no, el catarro no es un ascensor. No baja a ningún sitio. A raíz de la infección se puede desarrollar una bronquitis. Pero eso no se puede evitar, por muchas pastillas que tome».
Son recomendaciones a contracorriente de una medicina cada vez más orientada hacia el aluvión de pruebas diagnósticas, tecnología punta, fármacos a tutiplén y visitas programadas al quirófano. Y proceden del colectivo médico más sobrecargado de nuestro país. Y también el más numeroso. El de los médicos de familia. Son unos 38.000 de los 210.000 médicos que ejercen en España.
consejos medicos sobre medicinas y enfermedades
Muchos trabajan en precario y su labor apenas tiene lucimiento. Pero, a diferencia de los ‘cachitólogos’ (los especialistas), tienen una visión global del paciente. Cuando nos miran, no ven una cadera, un pulmón o un hombro, nos ven a nosotros.
Pasan consulta a entre 30 y 50 pacientes diarios, apenas tienen siete minutos por paciente (en Suecia, por ley, es media hora) y son polivalentes. Atienden a domicilio, en urgencias, en el ambulatorio y en los pueblos. Con cita y sin cita. Y, pese a disponer solo del 14 por ciento de los recursos sanitarios en un sistema público que privilegia a los hospitales, han situado a la atención primaria española entre las tres mejores de Europa. Son accesibles y resolutivos. Solucionan más del 90 por ciento de los casos sin necesidad de derivar al especialista. A pesar de lo cual, tienen bastante más prestigio fuera que dentro de nuestro país. Cuando el Reino Unido se quedó sin médicos de familia, contrataron a españoles. Las nuevas promociones siguen emigrando o se van a la sanidad privada, y unos 16.000 de los pioneros que pusieron el sistema en marcha a mediados de los ochenta se jubilan en la próxima década. El relevo es incierto.

Cuando la tecnología no ayuda

Los médicos de familia están en guerra contra lo que el doctor José Repullo llama ‘tontunas clínicas’. «Para ello hay que empezar por aceptar que un buen porcentaje de lo que hacemos se pierde en acciones inefectivas o de dudosísimo impacto en salud». Y eso sin contar los daños provocados por la yatrogenia, palabra griega que se refiere a los efectos adversos de los tratamientos médicos, que obligan a la hospitalización de 350.000 pacientes al año.
Y que lleva camino de convertirse en un problema de salud pública de primer orden por culpa de la tecnología en la que tanto confiamos, como las aplicaciones sanitarias para el móvil. Por ejemplo, como señala el doctor Salvador Casado, cuando los algoritmos de seguimiento de lesiones de piel, como lunares y verrugas, sean más fiables, los usuarios exigirán biopsias y otras pruebas. Y un exceso de pruebas siempre incrementa los falsos positivos, lo que provocará cirugías y tratamientos invasivos, sufrimientos que nos podríamos haber ahorrado.

Lo que el médico no suele decir… Y debería

DR. VICENTE BAOS (MADRID, 59 AÑOS)

17-03-2018. Médicos de familia.Vicente Baos. Foto: © Carlos Carrión. Todos los derechos reservados.
Soy médico del centro de salud de Collado Villalba (Madrid) desde hace 25 años. Y experto de la Agencia Europea de Medicamentos. El manejo de la incertidumbre es clave en la atención primaria. También la confianza. Y debe ser mutua para que no haya una medicina defensiva, con tratamientos desproporcionados para cubrirnos las espaldas cuando pensamos que el paciente nos va a buscar problemas.

“No conviene hacer chequeos en personas asintomáticas”

Pierda el miedo a automedicarse

Aunque, por supuesto, hay medicamentos que se deben restringir, en España tenemos serios problemas de resistencia a algunos antibióticos, de los que se ha abusado. Pero la campaña contra la automedicación ha metido el miedo en el cuerpo a la gente. Y ya no se atreve a tomar decisiones. Parece que no te puedes tomar un paracetamol o un antihistamínico sin consultar a un médico. Igual que a un diabético se lo entrena para que modifique sus dosis de insulina, usted debería saber automedicarse, con sensatez siempre.

Lávese las manos

Por ahí es por donde se contagian las infecciones. Nadie le tose a nadie en la cara. Si tose, mejor hágalo en el antebrazo, nunca en la mano. Porque luego cogerá el pomo de una puerta o la barra del autobús y dejará ahí los virus.

Abuso de las heparinas

No hay que prescribir de manera sistemática heparinas para la prevención de la trombosis en pacientes con traumatismo de extremidades inferiores que no precisen intervención quirúrgica y no requieran inmovilización.

Chequeos

No conviene realizarlos en personas asintomáticas. Los falsos positivos están a la orden del día. El primer mandamiento de un médico es no hacer daño. Y a veces inducimos daño por prescribir una cascada de pruebas.

DR. FERNANDO FABIANI (Sevilla, 43 años)

17-03-2018. Médicos de familia. Fernando Fabiani. Foto: © Carlos Carrión. Todos los derechos reservados.
Desde hace once años trabajo en un centro de salud de Sevilla; antes lo hice en urgencias. Soy autor de ‘Vengo sin cita’, editado por Random House. El médico de familia ve al paciente como un todo, en su contexto psicosocial y en su momento vital. Y como médico y paciente vamos envejeciendo juntos, se genera un vínculo de confianza. Pero todo acto médico, por insignificante que parezca, entraña riesgos. Habría que poner carteles a la entrada de los hospitales: “¡Peligro!” Pero en lugar de eso nos bombardean con mensajes del tipo: ante el menor síntoma, acuda al médico… Si prestamos atención a cada pequeño síntoma, no vivimos. Un adulto tiene un nuevo síntoma cada cuatro días. Una molestia, un picor, una punzada… Otra cosa es vomitar sangre. Eso hay que verlo.

Los catarros no bajan al pecho

Ni bajan ni suben, son catarros, no ascensores. Se curan solos y por tratarlos con medicamentos no se evita que, en algún caso, evolucionen a alguna complicación. Los mucolíticos sirven de poco. Para los mocos… beber agua y pañuelos. Y los antitérmicos no hay que alternarlos.

“El mejor momento para hacer la dieta es en el súper”

Rotura de cadera

Algunas de las personas que se rompen la cadera tenían osteoporosis, pero prácticamente todas ellas se han caído. Preocúpese más de no caerse…

No se empeñe en beber dos litros de agua

El cuerpo tiene un regulador fantástico para evitar la deshidratación: la sed. Beba cuando tenga sed. Un exceso de agua baja los niveles de sodio en el cuerpo, lo que puede llevar a calambres, letargias, fallos cardíacos…

Dieta

El mejor momento para hacer la dieta es cuando haga la compra. Lo que no tenga en casa es más difícil que lo consuma.

DRA. ALMUDENA RUBIO (MADRID 55 AÑOS)

17-03-2018. Médicos de familia. Almudena Rubio. Foto: © Carlos Carrión. Todos los derechos reservados.
Soy médico rural desde 1985. Dirijo el equipo de atención de Rascafría (Madrid) y atiendo a domicilio en tres pueblos del valle Lozoya. Me han concedido la Cruz de Honor de Oro de la Comunidad de Madrid. Siempre me desplazo con una enfermera. Si surge una urgencia en un pueblo y llegas tarde al siguiente, llamas al ayuntamiento para dar el aviso. Los pacientes se van a sus quehaceres y vuelven al cabo de un rato. Mi relación con ellos es de una gran proximidad. Comparten contigo muchas vivencias. Incluso te vienen con papeles y escrituras para que les aconsejes. Yo me paso el día escuchándoles. Muchas veces es eso lo que más necesitan. Son como de mi familia. No es raro que te den unas rosquillas para el camino o una loncha de jamón para el bocadillo. Una vez fuimos a pasar consulta a casa de un señor que nos había preparado un plato de patatas y huevos fritos. Atendemos las urgencias donde nos surgen, en un huerto, en una pajar, incluso en una andamio.

Insomnio

Antes de tomar lorazepam, analice la situación y busque soluciones. Los problemas de la vida no hay que medicalizarlos. Los cambios de ánimo o la tristeza no son enfermedades. Si le cuesta trabajo dormir, pregúntese qué le quita el sueño.

El omeprazol no ‘protege’

El uso del omeprazol se ha banalizado. Y no es un protector del estómago, es un medicamento con unas indicaciones claras y muchos efectos secundarios. Ojo.

“Los problemas de la vida no hay que medicalizarlos”

Conjuntivitis

Lávese bien las manos cada vez que se toque los ojos y utilice una toalla para usted solo. Tan sencillo como eso.

Cortar la diarrea

Mejor que no le mande nada para cortarla de inmediato. Haga una dieta astringente dos o tres días y, si no mejora, vuelva.

DR. RAÚL CALVO RICO (MADRID 50 AÑOS)

17-03-2018. Médicos de familia. Raúl Rico. Foto: © Carlos Carrión. Todos los derechos reservados.
Soy médico de Camarenilla y Arzicóllar (Toledo) desde hace doce años y coordinador del centro de salud. Escribo el blog ‘Medicina en la cabecera’. Se nos ha vendido una fantasía de eternidad, de quevamos a vivir 150 años. Y se intenta dar respuesta sanitaria a problemas que no son médicos, como los cuadros de ansiedad derivados del desempleo. La obesidad tampoco se resuelve con más endocrinos, es mejor que el ayuntamiento invierta en una vía verde para que camine… Solo el 10 por ciento de la salud depende de la atención médica. Si la respuesta de su médico de cabecera a todos sus problemas de salud es una pastilla, cámbiese de médico.

Resonancias de espalda

Se han generalizado en pacientes con dolor lumbar. Y muchas veces desembocan en cirugías que no solucionan nada a personas que arrastran problemas de desgaste degenerativo de los discos intervertebrales.

“Las resonancias de espalda muchas veces no solucionan nada”

Próstata

El cribado sistemático para detectar cáncer de próstata no está indicado. Si viviéramos lo suficiente, todos los varones desarrollaríamos cáncer de próstata, pero la mayoría nos moriríamos de otra cosa. La mayor parte de los cánceres de próstata diagnosticados por el PSA de rutina son de sobre-diagnóstico. El mismo descubridor del antígeno del PSA dice que su hallazgo ha sido un desastre social: al que le detectan niveles algo más altos lo meten en un calvario de intervenciones.

La falacia de la detección precoz

Un buen médico no es el que hace diagnósticos precoces, sino acertados. Hay una epidemia de enfermedades inventadas: prehipertensión, déficit de testosterona…

Densitometrías

Carecen de valor predictivo. El doble de las mujeres con escoliosis de niñas mueren por cáncer de mama: las radiografías de columna irradiaron sus mamas.

DRA. VERÓNICA CASADO (VALLADOLID, 57 AÑOS), mejor médica de familia del mundo

17-03-2018. Médicos de familia.Verónica Casado. Foto: © Carlos Carrión. Todos los derechos reservados.
Paso consulta en un centro de atención primaria de Valladolid desde hace 30 años. Yo soy especialista en mis pacientes… y tengo más de 1600. Atiendo a unos 35 diarios. Me han premiado como mejor médico de familia de Europa en 2017 por la organización mundial de esta especialidad. Los médicos de familia vemos a enfermos, no enfermedades. Se ha comprobado que aumentar un médico de familia por cada 50.000 habitantes ya tiene un impacto positivo en cuanto a mortalidad y calidad de vida.

Glucosa en sangre

Si es usted anciano y diabético y está polimedicado, mantener la hemoglobina glicada en los niveles considerados ideales para el resto de la población es peligroso porque puede desencadenar las patologías que tenía controladas.

“La vitamina D no va a mejorar su osteoporosis”

Mejor no se haga un TAC

Si solo tiene dolor de cabeza o lumbago, sin más complicaciones. Es una prueba que le somete a altos niveles de radiación (equivale a más de 200 radiografías). También se han puesto de moda las radiografías evitables, como la de los senos paranasales para diagnosticar sinusitis, y la de tobillo por un esguince.

Vitamina D, ¿para qué?

No va a mejorar su osteoporosis. Ni se ha demostrado que sea beneficiosa en la prevención de fracturas en personas mayores.

Menos estatinas

Estamos ‘estatinizando’ a la población para bajar el colesterol, sin calcular los riesgos. Si no ha tenido usted una isquemia, no es hipertenso ni fumador y no tiene colesterol por encima de 300, menos estatinas y más caminar.
Las siete verdades de la mejor médica de familia del mundo

Las siete verdades de la mejor médica de familia del mundo

Por primera vez una doctora española, Verónica Casado, ha recibido el premio a la mejor médica de familia del mundo, un prestigioso galardón que concede la WONCA (Organización Mundial de la…

También te pueden interesar más artículos sobre médicos y salud…

El vídeo de LateMotiv que destapa las supuestas relaciones de los Aznar con traficantes de armas saudíes

http://www.lapandereta.es/



La pasada noche en el programa de MovistarLatemotiv, hablaron sobre la problemática que existe a raíz del macabro asesinato del periodista Khasoggi, y de la necesidad de dejar de vender armas a Arabia Saudí.

Bob Pop
 dedicó su sección a recordar las relaciones del tío del periodista asesinado con la familia Aznar. El tío del Kashoggi era un traficante de armas multimillonario, quien dice Bob POP que “fue socio en negocios de Alejandro Agag“.
En el vídeo sigue contando las relaciones entre el traficante de armas y mucha gente muy importante de nuestro país, la lista es bastante curiosa:
Fai clik na imaxe


Bob Pop y sus "alomejores":
«A lo mejor lo que nos preocupa tanto en este país no es que pierdan el trabajo los señores que fabrican armas, sino que los señores que se llevan la comisión, pierdan su porcentajito».


aCompartir