por abc
Eu, non son créente, non entendo a diferenza de estar enterrado nunha cuneta nunha horta, no mar ou un cemiterio, inda por riba despois de estar 60 anos morto. Son donante o día cá 'palme', se o meu corpo non é máis que unha 'piltrafilla' para a ciencia, que me enterren onde mellor lles pareza.
Agora ben, si alguén a quen ti queres sácano da casa danlle un paseo mátano e lévano a unha cuneta, amais da rabia e dor intentas honrar a súa memoria dándolle unha sepultura a teu entender digna (da igual que sexa católica protestante… ou tiralo ao mar). É o mínimo que se pode facer como ser humano, aínda que non o pareza quedan fillos daqueles das cunetas. Son como os pais de Marta del Castillo, non lles dará o mesmo pensar ca súa filla esta morta, non aparecelo cadáver a que apareza aínda que sexa nun vertedoiro. É nin máis nin menos que poñerlle un punto final á unha situación, non só unha coma, un guión, uns puntos suspensivos e cambiamos de liña. Sabendo que están aí, sabendo que hoxe poden ser identificados, os familiares das vítimas do franquismo están en todo seu dereito en pedir a busca e exhumación dos restos, tratase non só de relixión, de vencedores e vencidos tratase de conciencia humana, de non agochar o que somos…
Máis:
Ningún comentario:
Publicar un comentario