por: abc
A crises económica
converteuse nunha coartada para facer propostas de cariz ideolóxico por parte dalgúns
políticos. As desigualdades, os recortes, o paro... están levando a moita xente
a unha situación de extrema necesidade. A imaxe de persoas rebuscando en
contedores e papeleiras tamén se pode ver en España. Este anormal castigo da clase política ten un prezo a nosa esperanza de
vida será menor se nos limitan o acceso á sanidade, o noso índice de natalidade
baixará si llo poñen máis difícil ás familias, a nosa educación será máis
clasista si acaban coas becas…
O desemprego masivo, os
drásticos recortes presupostaraos e, sobre todo, os numerosos casos de
corrupción e mala xestión do público deixan o campo aboado para propostas populistas
con trampa. Porque unha cousa é depurar o gasto público reducindo salarios, (aínda
cun recorte moderado) os resultados serán desastrosos para o sistema
democrático. Participar en política converterase nunha actividade só o alcance
dos máis adiñeirados; e se deixamos as mans libres ós gobernantes reducirase
seriamente a capacidade constitucional de controlar a tarefa do Executivo. Haberá
máis profesionais da política con soldo, e será máis difícil facer oposición. Consecuencias
coas que quizá xa contan de antemán...
España necesita unha
profunda rexeneración da vida política; non a súa demolición. A crises
económica e a necesidade de axustar o gasto público estase convertendo nunha
coartada para facer propostas de cariz ideolóxico por parte dalgúns políticos.
O esforzo individual e colectivo custou
e fíxonos pasar a ser un país cun 40% de mozos/as con estudios universitarios, un
grande esforzo; se lembramos que no 1975 o 25% da poboación era case analfabeta,
esforzo de todos/as, chegar a onde estamos, a pesar do que nos queren facer
crer, o noso éxito escolar non pode estar determinado pola clase social, a
filla dun campesiño ou asalariado, no 1975 tiña só un 15 % de posibilidades de
ter o título de Bacharelato, e ata o de agora, hoxe, as posibilidades de cá
filla dun campesiño ou asalariado, teña ese título son do 60%. Non é
suficiente, pero é un éxito como sociedade en evolución, e isto non ven dado
por graza divina, isto é froito de medidas, de esforzo individual e colectivo…,
o avance non é algo
natural, a evolución é resultado dunhas acciones e unhas medidas.
Sabedes qué pasa? Que todo isto
está en risco, como moitas outras cousas: que nos queren espetar unha lei que
machuca a escola, unha lei que queren aprobar que permite a segregación de
nenos e nenas… na que rapaces e rapazas con máis dificultades serán abandonados
a súa sorte… pasa que están aniquilando a escola e o sistema de becas.
E pasa cá nosa esperanza de
vida unha das máis altas do mundo, é porque todos o temos conseguido, non foi así
sempre, e non o será se seguen a tomar decisións que lesionan as expectativas
de vida da xente.
Ou non afecta que milleiros de
pensionistas hoxe non merquen as medicinas que necesitan, senón só as que poden
pagar? Supoño estamos de acordo có acceso ós tratamentos adecuados mellora as
expectativas de vida. Ou dito doutro xeito, cá imposibilidade de acceso ó tratamento
adecuado para as nosas doenzas empeora as nosas expectativas de vida…
Todo, todo pode desandarse, todo,
se non acaban como están a facer, co noso Estado de Benestar; todo, nosa
esperanza de vida, o acceso á sanidade e os medicamentos, reforma da xustiza (pon
en perigo a separación de poderes e ataca a independencia xudicial, garantía
dos dereitos fundamentais dos cidadáns), reforma da lei do aborto, preferentes,
desafiuzamentos... e non só triunfara academicamente quen poda pagalo de acabar
coas becas e pondo fin as políticas de apoio… Xa non seguimos avanzando, senón
que fannos retroceder.
Ningún comentario:
Publicar un comentario